~ΠΡΟΛΟΓΟΣ ~

Μέσα σε τούτες τις σελίδες θα ξεδιπλωθούν κάποιες ξεχασμένες στιγμές
από το πέρασμα του χρόνου.

"Ο ποιητής μας ταξιδεύει με τα δικά του μάτια και με την ψυχή του".
Μας γυρίζει το χρόνο πίσω, που ήμασταν στην εφηβική ηλικία και αναζη-
τούσαμε μία αγάπη αγνή. Πόσοι από εμάς δε χτίσαμε με τη ψευδαίσθηση
μια αγάπη όπως την επιθυμούσαμε;
"Όνειρα για κάτι ίσως απραγματοποίητο".

Διαβάζοντας αυτές τις σελίδες, κάθε λέξη τους μας αγγίζει για κάποιο πόνο
ενός χωρισμού και μας αφήνει να συλλογιστούμε για μια αγάπη που δεν
ήταν εκείνη που έχτισε η δική μας καρδιά όταν ονειρευόταν.
Δακρύσαμε, πονέσαμε στα φυλλοκάρδια μας.
Ψάχνοντας να λυτρωθούμε μέσα στο σκοτάδι, γλείφοντας τις πληγές μας
σαν ένα θηρίο πληγωμένο που κρύβεται για να τις γιατρέψει. Μέσα από τ’
αστέρια ψάχνοντας την λύτρωση, ίσως μέσα στην απόγνωση παλεύοντας
με τα κύματα.

Η ζωή μας μέσα από την καθημερινότητα παλεύει με μια αγριεμένη, γκρί-
ζα θάλασσα και τα πελώρια κύματά της.
Ο ποιητής μας δείχνει το πολύχρωμο της αγάπης που κάποια από τα χρώ-
ματά της είναι απραγματοποίητα.
Πρέπει να απλώσεις το χέρι σου και με την δύναμη της ψυχής σου, να
γίνουν πραγματικότητα μέσα από το απέραντο, δύσκολο μονοπάτι.

"Η ελπίδα είναι η συνέχεια της ζωής και η δύναμη της ψυχής να προχω-
ρήσεις για κάτι άγνωστο".
Ο Αντώνης Περδικάρης μέσα από την πένα του, την κάθε λέξη του μας ταξιδεύ-
ει σε κάποιο δικό μας όνειρο που ίσως είναι το ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ.

Η ζωγράφος Έλενα Δεβετζή εμπνευσμένη από τους στίχους του ποιητή,
έντυσε το έργο με υπέροχες γκραβούρες.

                                                                             ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΖΑΝΝΗ
                                                                                 Συγγραφέας

Μέσα από τις σελίδες της επιχειρώ να σας ταξιδέψω με τα μάτια και την ψυχή μου.     Να γυρίσω το χρόνο πίσω, στην εφηβική ηλικία ιστορώντας μια αγάπη φανταστική τραγουδώντας μόνο για χάρη της! Μια αγάπη τόσο αγνή ώστε να αναπνέει μόνο για μένα. Πόσοι από εμάς δεν πλάσαμε με τη φαντασία μας μια αγάπη ονειρεμένη; Περιγράφω τις μεγάλες αδικίες της ζωής, και προπαντός τον απέραντο πόνο του αποχωρισμού που δυστυχώς αποτελεί βίωμα όλων όσων αγάπησαν πολύ!